Het volgen van een traject bij de NOK kan ingrijpend en intensief zijn. Gelukkig staat u er niet alleen voor en kunt u rekenen op intensieve begeleiding van onze professionals. Ook heeft veel u contact met lotgenoten. Nieuwsgierig naar hoe andere patiënten hun traject bij de NOK hebben ervaren? Wilt u weten hoeveel ze afgevallen zijn? Hier leest u de ervaringen van patiënten die u voorgingen.
Eerlijk gezegd vond ik het een heftig traject. Vooral het geestelijke stuk vond ik pittig. Uiteraard volg je alle instructies en pas je je praktisch aan. En toch: als je lekker gekookt hebt voor je gezin, aan tafel zit en je zelf dat kleine beetje eet, dan begint die strijd in je hoofd.
"Het was een bijzonder jaar, op een goede manier. Van binnen en van buiten ben ik een andere man geworden, mijn leven is volledig omgegooid. Ik kan mezelf nu ondernemend noemen: ik volg de cursus Bedrijfshulpverlening, speel twee keer per week volleybal en pak veel meer fysieke klussen aan op mijn werk.
Mijn gastric sleeve operatie was een piece of cake. Ik kan nog alles eten, maar dan wel in kleine porties natuurlijk. Dumpings krijg je niet met een sleeve. Mijn smaak is wel veranderd. Ik was verslaafd aan Cola Light, maar dat lust ik niet meer. Eten in het algemeen interesseert me niet meer zo sinds de operatie.
Zoals veel mensen ken ik alle diëten en hebben ze ook bij mij allemaal niet gewerkt. Poedertjes, sapjes, noem het op en ik heb het geprobeerd, zonder effect te zien. Daarnaast had ik last van het bekende jojo-effect, waardoor diëten dus eigenlijk een averechts effect hadden.
Vanaf mijn tienerjaren had ik al overgewicht. Rond mijn dertiende of veertiende ben ik naar een diëtist gegaan, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op. Ik heb veel gejojood. Ik ging van 120 kg naar 115 kg naar 110 kg, maar het kwam er dan weer aan.
De operatie viel uiteindelijk wel mee. Alleen die 9 liter gas die in je lijf wordt gepompt, was vervelend. Dat duurt even voordat het je lijf uit is. Mijn maag is nu nog maar zo groot als een banaantje. Ik heb geen seconde spijt, ik zou het zo weer doen.
Mensen herkennen me soms niet. Laatst kwam ik een oud-collega tegen, ik riep haar naam, ze keek me aan en fietste door. Ze herkende me gewoonweg niet. Ben je ziek? Dat krijg ik ook veel te horen. Het voelt een beetje dubbel. Als ik nu de foto's bekijk, word ik treurig en begrijp ik het wel beter.
Nog steeds loop ik een jaar na mijn sleeve-operatie met ingehouden adem tussen de stoeltjes door. En soms haal ik kleding uit de was en dan denk ik: is dit echt van mij? Ik was zo klaar met dik zijn en de dieetstrijd. Lang heb ik geworsteld met de beslissing om me te laten opereren.
Ik ben heel gewoontjes opgegroeid in Sassenheim, samen met mijn ouders en broertje. Mijn ouders zijn een tijd uit elkaar geweest, maar besloten uiteindelijk om toch samen verder te gaan. Hier heb ik geen last van gehad. Ik ben nooit ongelukkig geweest met mijn lijf of mezelf en gepest ben ik ook nooit.
"In de puberteit had ik altijd al een klein beetje overgewicht, een paar kilo te veel. Daar kwam weliswaar na verloop van tijd steeds een beetje meer bij, maar het was niet heel erg schokkend. Het is pas uit de hand gelopen toen ik een vrij actieve baan inwisselde voor een kantoorbaan.
Ik had geen hele specifieke klachten die je bij anderen vaak hoort, zoals pijn in gewrichten of een hoge bloeddruk. Mijn overgewicht beperkte mij vooral als moeder van drie jonge kinderen. Even lekker spelen was er niet bij. Daardoor was ik niet happy en had ik een verminderd zelfvertrouwen.
Meer dan vijftig kilo is Judith Vuijk (42) uit Houten afgevallen dankzij haar maagverkleining, die ze onderging in het St. Antonius Obesitascentrum. Maar nog belangrijker: door dat gewichtsverlies kan ze haar rolstoel weer met enige regelmaat laten staan en is de pijn die haar lichaam jaren teisterde helemaal verdwenen.
"Hoe ik zo zwaar ben geworden? Nou, uiteindelijk gaat elk pondje door het mondje. Dat is een bekende uitspraak, maar ik denk wel dat het waar is en dat ik daarom zwaarder ben geworden. Ook is het me nooit gelukt om de kilo's die ik erbij heb gekregen na twee zwangerschappen er weer af te krijgen.
"Natuurlijk heb ook ik eerst diëten gevolgd en geprobeerd om te sporten om gewicht te verliezen. Maar alles wat ik afviel dat kwam er daarna gewoon weer leuk bij. Ik begon het te voelen in mijn heupen en knieën en in 2018 ontdekte men in het ziekenhuis dat er geen kraakbeen meer in mijn knie zat.
"Ik ben altijd een avontuurlijk type geweest en hield wel van een beetje actie. Raften, abseilen, dat soort dingen. Het leek me fantastisch om een skydive te maken, maar hiervoor mag je maximaal 95 kilogram wegen. Het was heel lang niet mogelijk en daarom had ik het al uit mijn hoofd gezet.
"Het begon met een berichtje op Facebook, geplaatst door de overbuurvrouw. Zij was hartstikke tevreden over haar maagverkleining" vertelt Debbie Tans (39). Ik werd nieuwsgierig en ben daarna zelf op zoek gegaan naar informatie".
Een slecht zelfbeeld had ik niet echt, maar ik vond mezelf niet zo belangrijk. M'n leven was chaotisch, druk en veel. Ik zorgde niet voor mezelf. Toen ik voor de vierde keer in het ziekenhuis lag met wondroos, realiseerde ik me dat mijn lichaam zei: het is klaar!
In mijn zwaarste periode woog ik 160 kilo, dat was in 2008. Nu weeg ik 80 kilo, ik ben in totaal 87 kilo afgevallen. Ik heb zeker vijf, zes jaar lang ernstig overgewicht gehad. Ik had onder andere slaapapneu, hoge bloeddruk, suiker, last van mijn gewrichten.
Klachten & Privacy · Cookie Policy · Cookie voorkeuren · ZorgMail · Downloads