De operatie viel uiteindelijk wel mee. Alleen die 9 liter gas die in je lijf wordt gepompt, was vervelend. Dat duurt even voordat het je
lijf uit is. Mijn maag is nu nog maar zo groot als een banaantje. Ik heb geen seconde spijt, ik zou het zo weer doen. Het grootste cadeau na de
operatie is mijn levenslust. Ik heb veel meer energie dan een jaar terug. Ik heb weer zin in de dag!
Eetmomenten
De zes eetmomenten op een dag vind ik de grootste uitdaging. Omdat je maag maar 100-150 ml inhoud aankan, moet je het verdelen. Maar voor ik het
weet ben ik alweer twee eetmomenten verder. Vroeger maakte ik verkeerde keuzes, at ik chips en chocolade in de ochtend. Eerlijk gezegd is dat me al
jong meegegeven. Ik herinner me nog dat ik als kind in de ochtend op een kleed televisie keek met een bakje chips op schoot. Dat doe ik nu niet
meer. Nu probeer ik gezonde keuzes te maken: een appeltje in plaats van het croissantje. Dat was wel pittig om die verkeerde gewoontes te
doorbreken. Luister ik niet naar mijn lijf en eet ik meer dan ik kan, dan komt het er gewoon weer uit.
Paardrijden
Dat ik van buiten veranderd ben, zie ik zelf niet. Ik kleed me soms nog steeds een aantal keren per dag om, omdat ik het niet mooi vind staan. Gelukkig zweet ik niet meer zo overmatig als een jaar terug. Ik hoef geen extra hemd meer mee te nemen. De buitenwereld ziet de verandering wel en reageert fijn met complimenten. De verandering merk ik zelf vooral vanbinnen. Ik speel nu volop met mijn neefje en ik kan prima naar zijn school lopen, ondanks mijn spierziekte. Afgelopen september ben ik in Frankrijk zelfs met vrienden de berg opgelopen. Ik had nooit verwacht dat het me zou lukken. In dat euforische moment moest ik toch wel een traantje wegpinken. Het paardrijden was ook een hoogtepunt afgelopen jaar. Dat was een grote wens van me en het gaat steeds beter. Ik kan goed ontspannen op het paard en lekker mijn hoofd leegmaken. Ook heb ik geleerd om goed voor mezelf te zorgen en me minder verantwoordelijk te voelen voor anderen. Hier krijg ik nog hulp bij van een maatschappelijk werkster en een jobcoach. Het was een drempel, maar ik ben blij dat ik om die hulp heb gevraagd. Het geeft me zo veel meer rust.
Kledingstijl
Mijn kledingstijl is anders geworden. Ik heb korte broekjes gedragen op vakantie, wat ik voorheen nooit deed en heb zelfs een bikini aan gehad. Het was een kick om te ontdekken dat ik in een keer maat 44 aan kon. Een jaar terug was dit nog maat 52. Het liefst kom ik nog onder de 90 kilo. Daar probeer ik nog aan te werken, maar die 35 kilo is ook al mooi. Tegenwoordig geef ik mijn oma gezondheidsadvies in wat ze wel of niet moet eten. Ik praat makkelijk met mensen over mijn ingreep. Ik probeer anderen, met te hoge BMI, te motiveren om ook informatie in te winnen en eventueel deze stap te zetten. Zelf ben ik jaren bezig geweest met shakes, diëtisten en speciale artsen, maar niets werkte. Ik had veel eerder voor deze operatie moeten gaan.
Onze kinderwens staat nu nog op een laag pitje, maar ik hoop in de toekomst op een fijn gezin. Ik ben gelukkig, dat is nu het belangrijkste. Vorig jaar voelde ik me een zesje, nu voel ik me een echte 8. Ik noem mezelf Melissa 2.0.
Melissa Duivenvoorde
