Het volgen van een traject bij de NOK kan ingrijpend en intensief zijn. Gelukkig staat u er niet alleen voor en kunt u rekenen op intensieve begeleiding van onze professionals. Ook heeft veel u contact met lotgenoten. Nieuwsgierig naar hoe andere patiënten hun traject bij de NOK hebben ervaren? Wilt u weten hoeveel ze afgevallen zijn? Hier leest u de ervaringen van patiënten die u voorgingen.
Toen Edith en Walter elkaar leerden kennen wogen ze allebei zo'n 160 kilo. 'Ik denk dat ik misschien nog wel wat zwaarder was,' zegt Walter eerlijk. 'Ik ben na 158 kilo niet meer op de weegschaal gaan staan, ik durfde niet meer,' vertelt Edith.
Miranda Dekker uit Gramsbergen heeft een kleine vier jaar geleden een gastric bypass gehad. Ze woog toen 135 kilo. 'Ik merkte dat mijn zelfbeeld veranderde. Ik dacht altijd, als er mensen naar mij keken dat ze dat deden omdat ik mooi was. Totdat ik besefte dat ze naar me keken omdat ik dik was.
Inge Lievaart uit Ens woog 4 jaar geleden nog 200 kilo. '200 en 80 gram om precies te zijn,' zegt Inge. 'Ik kon bijna niet meer lopen, ik voelde me ellendig en het Gad niet langer zo door moeten gaan.' Inge besloot hulp te zoeken bij de Obesitaskliniek en kreeg een gastric sleeve.
Cindy heeft altijd al een kinderwens gehad. Toen ze 35 werd besloot ze dat het er tijd voor was. Er was alleen een klein probleem, Cindy is vrijgezel. "Ik heb altijd al gezegd, als er geen man komt, dan kan ik het ook prima alleen. Dus toen ben ik stappen gaan zetten, dat bleek wat lastiger te gaan door mijn hoge BMI.
Daniëlle van den Broek-Pirlo onderging in 2017 een gastric bypass en viel 60 kg af. De helft van haar oorspronkelijke gewicht. Het heeft haar leven volledig veranderd. In januari 2020 werd ze de trotse moeder van Boaz, na een voorspoedige zwangerschap. Én onder begeleiding van de verloskundige, wat ze heel fijn vond. "Vóór de maagverkleining had dat nooit gekund."
Richard: "Ik ben mijn hele leven al te zwaar. Het is een combinatie van aanleg en leefstijl. De hele familie heeft overgewicht. We houden van veel en lekker eten. Het is er van jongs af aan ingesleten, dat is zo moeilijk te doorbreken." Tót 2019. Als hij zo door gaat komt zijn gezondheid snel in gevaar. ,,Ik had inmiddels diabetes en zou insuline moeten gaan spuiten.
Peter van der Ree uit Schiedam besloot begin dit jaar dat het tijd werd om af te vallen. 'Ik woog 108 kilo', zegt hij, 'met een lengte van 1,76 meter. Ik vond mezelf nog te jong om het verder te laten oplopen. Bovendien voelde ik me ongezond en kon ik sommige dingen niet meer.
Eerlijk gezegd vond ik het een heftig traject. Vooral het geestelijke stuk vond ik pittig. Uiteraard volg je alle instructies en pas je je praktisch aan. En toch: als je lekker gekookt hebt voor je gezin, aan tafel zit en je zelf dat kleine beetje eet, dan begint die strijd in je hoofd.
"Het was een bijzonder jaar, op een goede manier. Van binnen en van buiten ben ik een andere man geworden, mijn leven is volledig omgegooid. Ik kan mezelf nu ondernemend noemen: ik volg de cursus Bedrijfshulpverlening, speel twee keer per week volleybal en pak veel meer fysieke klussen aan op mijn werk.
Mijn gastric sleeve operatie was een piece of cake. Ik kan nog alles eten, maar dan wel in kleine porties natuurlijk. Dumpings krijg je niet met een sleeve. Mijn smaak is wel veranderd. Ik was verslaafd aan Cola Light, maar dat lust ik niet meer. Eten in het algemeen interesseert me niet meer zo sinds de operatie.
Zoals veel mensen ken ik alle diëten en hebben ze ook bij mij allemaal niet gewerkt. Poedertjes, sapjes, noem het op en ik heb het geprobeerd, zonder effect te zien. Daarnaast had ik last van het bekende jojo-effect, waardoor diëten dus eigenlijk een averechts effect hadden.
Vanaf mijn tienerjaren had ik al overgewicht. Rond mijn dertiende of veertiende ben ik naar een diëtist gegaan, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op. Ik heb veel gejojood. Ik ging van 120 kg naar 115 kg naar 110 kg, maar het kwam er dan weer aan.
De operatie viel uiteindelijk wel mee. Alleen die 9 liter gas die in je lijf wordt gepompt, was vervelend. Dat duurt even voordat het je lijf uit is. Mijn maag is nu nog maar zo groot als een banaantje. Ik heb geen seconde spijt, ik zou het zo weer doen.
Mensen herkennen me soms niet. Laatst kwam ik een oud-collega tegen, ik riep haar naam, ze keek me aan en fietste door. Ze herkende me gewoonweg niet. Ben je ziek? Dat krijg ik ook veel te horen. Het voelt een beetje dubbel. Als ik nu de foto's bekijk, word ik treurig en begrijp ik het wel beter.
Nog steeds loop ik een jaar na mijn sleeve-operatie met ingehouden adem tussen de stoeltjes door. En soms haal ik kleding uit de was en dan denk ik: is dit echt van mij? Ik was zo klaar met dik zijn en de dieetstrijd. Lang heb ik geworsteld met de beslissing om me te laten opereren.
Ik ben heel gewoontjes opgegroeid in Sassenheim, samen met mijn ouders en broertje. Mijn ouders zijn een tijd uit elkaar geweest, maar besloten uiteindelijk om toch samen verder te gaan. Hier heb ik geen last van gehad. Ik ben nooit ongelukkig geweest met mijn lijf of mezelf en gepest ben ik ook nooit.
"In de puberteit had ik altijd al een klein beetje overgewicht, een paar kilo te veel. Daar kwam weliswaar na verloop van tijd steeds een beetje meer bij, maar het was niet heel erg schokkend. Het is pas uit de hand gelopen toen ik een vrij actieve baan inwisselde voor een kantoorbaan.
Ik had geen hele specifieke klachten die je bij anderen vaak hoort, zoals pijn in gewrichten of een hoge bloeddruk. Mijn overgewicht beperkte mij vooral als moeder van drie jonge kinderen. Even lekker spelen was er niet bij. Daardoor was ik niet happy en had ik een verminderd zelfvertrouwen.
De Nederlandse Obesitas Kliniek maakt op haar website gebruik van cookies. Klik hieronder 'Accepteer' om akkoord te gaan met de plaatsing van cookies. Via 'Cookie verklaring' kunt u lezen waarom wij cookies gebruiken.